Gül istedim diken oldu yerim ne çâre kılam [Ahmed Paşa]

1. Gül istedim diken oldu yerim ne çâre kılam
   Meğer libâs-ı hayâtımı pâre pâre kılam
2. N’olaydı sihr bileydim ki hicre doymak için
   Yüreğimi yüreğin gibi seng-i hâre kılam
3. Eğer sitâreye hükm olsa vaslın ey meh-rû
   Yaşımla rûz ü şeb âfâkı pür sitâre kılam
4. Dedim ki yâre kulum dedi bu sözü diyenin
   Kesem kalem gibi başın dilin de pâre kılam
5. Dedim teveccüh edip öldür Ahmed’i dedi
   Bu kâr-ı hayre ne lâzım ki istihâre kılam

Günümüz Türkçesi:

1. Gül istedim, yerim diken oldu, ne yapayım, hayatımı, dikenlere takılıp yırtılan bir elbise gibi parça parça etmekten başka çare yok.
2. Ah, ne olurdu, büyü bilseydim de, ayrılığa dayanabilmek için, yüreğimi senin yüreğin gibi mermer taş yapsaydım!..
3. Ey ay yüzlü, eğer sana kavuşmak yıldızların tesiriyle olursa gece gündüz ağlıyarak ufukları göz yaşımın yıldızlariyle doldurayım.
4. Sevgilime “Ben senin kulunum” dedim; bana: “Bu sözü söyliyenin kalem gibi başını keser, dilini de parçalarım” dedi.
5. O halde “Lütfederek Ahmed’i öldür” dedim; “Bu hayırlı iş için tereddüt etmeme ne lüzum var!” cevabını verdi.