Hoş ol zamân ki harîm-i visâle mahrem idim

Hoş ol zamân ki harîm-i visâle mahrem idim

Ne mübtelâ-yı belâ ne mukayyed-i gam idim

Gezerdim itlerün içre fezâ-yı kûyunda
Yerim behişt-i berîn idi ben bir âdem idim

Hemîşe secde-gehim hâk-i âstânun idi
Bu i'tibâr ile bir ser-bülend-i âlem idim

Gedâ-yı kûyun idim böyle zilletim yok idi
Serîr-i saltanat-ı kurbde muazzam idim

Zaman zaman eser-i pertev-i cemâlünden
Muâlic-i dil-i pür derd ü çeşm-i pür nem idim

Ziyâde gam-zedeem hecr ile hoş ol günler
Ki ben bu gam-zedelikden ziyâde hurrem idim

Fuzûlî olmaz imiş mihnet-i firâka müfîd
Bu zevk zikri ki bir vakt yâre mahrem idim

Günümüz Türkçesi:

1.Ne güzeldi o zamanlar ki ben yârim visâli harîmine mahrem idim. Yabancıların giremeyeceği yere ben giriyordum. Ne belâya mübtelâ idim, ne de gam çekiyordum.

2.Senin diyârının fezâsında, sonsuz genişliğinde köpeklerin ile beraber gezerdim. Yerim yüksek cennet idi, ben de bir Âdem idim.

3.Daimâ secde ettiğim yer senin eşiğinin toprağı idi. Secde ederek kazandığım kadar ve i'tibâr ile âlemde başı göklere eren bir insan idim.

4.Senin diyârının dilencisi idim. Böyle zelil ve hakîr değildim. Sana yakınlık sultanlığın tahtında ulu bir sultandım.

5.Zaman zaman senin güzelliğinin ışığının eserinde aşk derdi ile dolu gönlüme, yaş dolu gözüme devâ buluyordum.

6.Ayrılık içinde çok gamlıyım. Ne güzel günlerdi o günler ki dertliliğimden daha çok fazla sevinçli ve bahtiyâr idim.

7.Ey Fuzûlî, yâra hem-dem olduğum zamanlardaki zevk ve sa'adeti anmak, ayrılık dert ve mihnetini azaltmaz imiş.

Günümüz Türkçesi: Ali Nihad Tarlan