Âkıbet gönlüm esîr etdin o gîsûlarla sen [Nedîm]

1.Âkıbet gönlüm esîr etdin o gîsûlarla sen

Hey ne câdûsun ki âteş bağladın mûlarla sen

2.Gamze-i fettânunı koydun ki yıkdı ‘âlemi

Bahse dalmışken çeh-i Bâbilde câdûlarla sen

3.Böyle çâpük geldün ey hatt-ı siyeh ruhsârına

Var ise pervâza meşk etdün piristûlarla sen

4.Ben mi sâki olayım bezme dururken sevdiğim

Böyle sîmin sâklar billûr bâzûlarla sen

5.Görmeden Mecnûnlarun sahrâdaki cem’iyyetin

Sevdiğim meşk-i nigâh eylerdün âhûlarla sen

6.Serv-i dil-cûyumdan ayrı geşt-i gülşen istemem

Var yürü istersen ey eşk-i revân cûlarla sen

7.Nâzdan hâmûşsun yohsa zebânun duymadan

İstesen bin dâstân söylersin ebrûlarla sen

8.Şûhdur tâ şöyle reftârun ki farketmez bakan

Şöyle gitsen serv-i âzâdım akar sularla sen

9.Bü’l-‘aceb ‘ayyâr-ı efsûn-gersin ey kilk-i Nedîm

Çok tabî’at ser-hoş eylersin bu dârûlarla sen

Günümüz Türkçesi:

1.Omuza dökülen o uzun saçlarla sen nihayet gönlümü esir ettin. Hey sen ne büyücüsün ki saç kıllarıyla ateş bağladın.

2.Sen Bâbil kuyusunda büyücülerle bahse (=iddiaya) dalmışken fitneci bakışının, âlemi yıkmasına müsade ettin.

3.Ey siyah ayva tüyleri! [Sevgilinin] yanağına böyle çabuk geldin. Yoksa sen uçmayı kırlangıçlarla mı talim ettin?

4.Sevdiğim, sen böyle gümüş baldırlar ve billur kollarla dururken meclise ben mi sâki olayım?

5.Sevdiğim, Mecnunların çöldeki meclisini görmeden sen ceylanlarla bakış talimi yapardın.

6.Gönül çeken servim olmadan gül bahçesinde dolaşmak istemem. Ey akan gözyaşım, sen istersen akarsularla var yürü.

7.Sen nazdan [dolayı] susuyorsun. Yoksa sen istesen, dilin duymadan kaşlarınlabin destan söylersin.

8.Âzâd servim, davranışın öyle işvelidir ki sen şöyle akarsularla gitsen bakan farketmez.

9.Ey Nedîm'in kalemi! fevkalade büyüleyici ve çapkınsın. Sen bu ilaçlarla çok bünyeyi sarhoş eylersin.

Günümüz Türkçesi: Müddeî