Mest-i nâzım kim büyüttü böyle bîperva seni

1.Mest-i nâzım kim büyüttü böyle bîpervâ seni
Kim yetiştirdi bu gûne servden bâlâ seni.
2.Bûydan hoş, rengden pâkîzedür nâzik tenün
Beslemiş koynında gûyâ kim, gül-i ra'nâ seni.
3.Güllü dîbâ giydün ammâ korkarım âzâr eder
Nâzenînim sâye-i hâr-ı gül-i dîbâ seni.
4.Bir elinde gül, bir elde câm geldin sâkıyâ
Kangısın alsam, gülü, yâhut ki câmı, yâ seni?

5.Sandım olmuş ceste bir fevvâre-i âb-ı hayât

Böyle gösterdi bana ol kadd-i müstesnâ seni.

6.Sâf iken âyîne-i endâmdan sînem dirîğ

Alamam bir kerrecik âğûşa sertâpâ seni

7.Ben dedikçe böyle kim kıldı Nedîm'i nâtüvân
Gösterir engüşt ile meclisteki mînâ seni.

Günümüz Türkçesi:
1.Ey nazdan sarhoş olan sevgilim, seni böyle pervasız kim büyüttü; bu şekilde selviden üstün kim yetiştirdi? 

2.Nazik tenin kokudan hoş, renkten güzel; sanki güzel gül seni koynunda beslemiş. 

3.Güllü ipek kumaştan elbise giydin ama korkarım ki kumaştaki gülün dikeninin gölgesi seni incitir.

4.Ey saki, bir elinde gül bir elinde kadeh olarak geldin; hangisini alayım: Gülü mü, kadehi mi, yoksa seni mi? 

5.Bir abıhayat fıskiyesi yükselmiş sandım: O müstesna endam seni bana böyle gösterdi. 

6.Göğsüm endam aynasından daha saf olduğu halde ne yazık ki seni bir kerecik baştan ayağa kucağıma alamıyorum.

7.Ben "Nedim'i kim böyle bitkin bir hale getirdi!" dedikçe meclisteki sürahi parmağiyle seni gösteriyor.

Günümüz Türkçesi: V.M. Kocatürk